28 | บางสะพานในตำนาน


ไม่เคยคิดฝันเหมือนกันว่าจะมีวันแบบนี้เกิดขึ้นในชีวิตการทำงาน
วันที่เดินลุยน้ำไปทำงานตอนแปดโมงเช้า
และนั่งเรือท้องแบนกลับหอได้ในตอนสี่ทุ่ม
.
สมัยเด็กๆ ได้ยินเรื่อง บางสะพานน้ำท่วมแทบทุกปี อพยพหนีน้ำกันจ้าละหวั่น ต้องส่งคนไข้ไป รพ อื่นๆ จนกระทั่งบางสะพานสร้างกำแพงกั้นน้ำขนาดใหญ่ น้ำก็เลิกท่วม เปลี่ยนสภาพ รพ ให้กลายเป็นกะละมังขังเฉพาะน้ำที่ตกลงมาตรงๆ กั้นน้ำด้านนอกไม่ให้ไหลเข้ากำแพง ส่วนข้างในก็ใช้เครื่องสูบออก
ตอนรู้ว่าต้องขุดฐานกำแพงลึกตั้งไม่รู้กี่เมตรนี่ทึ่งมาก โคตรอเมซิ่ง
แล้วน้ำก็ไม่ท่วม รพ อีกเลยเป็นสิบปี

เค้าว่ากันว่าบางสะพานน้ำไม่ท่วมมาสิบปี
ปีนี้คือปีที่สิบเอ็ด..
.
เรารู้ว่าคืนนั้นฝนตก แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร บางสะพานฝนตกเป็นกิจวัตรอยู่แล้ว ตกจนชื้น ชื้นจนราขึ้นห้อง มันตกได้เดี๋ยวมันก็หยุดได้
แต่วันนี้แม่งไม่เป็นอย่างนั้น เราตื่นมาพร้อมเสียงฝนที่ยังกระหน่ำ

ฉิบหายละ
รีบไปดู lithops ที่วางไว้รับแดดข้างระเบียง
เปียกโชกจ้า หมดกัน ต้นไม้กุเน่าแน่
ไลน์เด้งรัวๆ จนต้องกดดู ทุกคนพูดเรื่อง น้ำท่วมใต้ถุนแฟลต เราจะออกไปยังไงกัน
สุดท้ายก็ต้องลุยน้ำไปทำงาน ทำไงได้ คนไข้เรารออยู่
.
มีหมันตอนเก้าโมง เซ็ทไว้เพราะพี่นุชจะมาช่วยตรวจ opd
สุดท้ายพี่นุชมาไม่ได้ โทรเลื่อนโออาไม่ทัน ก็ทำไป
มาตรวจ opd ต่อจนเที่ยง
กินข้าวเสร็จทุกคนเริ่มตื่นตัวเรื่องน้ำ รีบย้ายรถกัน
เราก็ย้ายบ้างตามประสาผู้ตามที่ดี
ซึ่งโคตรเป็นการตัดสินใจที่ถูก เพราะกว่าเราจะได้เห็นใต้ถุนแฟลตที่เป็นลานจอดรถอีกครั้ง
มันก็กลายเป็นทะเลสีส้มๆ สูงครึ่งคันรถบรรทุกไปแล้ว

ภารกิจต่อไปอพยพคนไข้
เราแยกกันไปดิสชาร์ทคนไข้ทุกวอร์ด ที่เหลืออพยพขึ้นตึกห้าชั้นให้หมด
จัดการขนเครื่องมือ อุปกรณ์ห้องคลอดห้องผ่าตัดทั้งหลาย
ย้ายคลังยาราคาสามแสน ย้ายเวชระเบียนสองชั้นล่าง แข่งกับระดับน้ำที่สูงขึ้นทุกที
พอขนเวชระเบียนล็อกเกือบสุดท้ายเสร็จ น้ำก็ท่วมเข้ามาในห้องเวชระเบียนยังกะนัดกัน

เป็นวันที่บ้ามาก 555
.
เราหิวซก มาม่าที่ไปตุนมาจากสหกรณ์ได้ออกโรง
กับข้าวที่เก็บมาจากเมื่อตอนกลางวัน ปิ่นโตสองเถาตอนเย็น
ก็ช่วยชีวิตพวกเราทั้งเก้าคนรวมพี่ๆ สต๊าฟ แม่งเป็นมื้อที่ตลกมาก
.
เราเก็บห้องพักแพทย์ไปเรียบร้อยแล้ว ถ้าที่นี่ท่วมก็จบเห่
นี่ฐานที่มั่นสุดท้าย
.
น้ำเริ่มทะลักเข้าห้องฉุกเฉินพร้อมแมลงสาบ
ต้องขนของไม่พอ ยังมีชันสูตรตอนนี้อีก
ทีแรกตำรวจจะให้ออกไปชันสูตรนอกสถานที่
นี่พี่บ้าหรือพี่บ้ากันแน่วะ

ชันสูตรเสร็จ ปัญหาเกิดอีก จะเอายังไงกับศพที่ติดเกาะอยู่กับพวกเรา
สุดท้าย คุณทหารเอาเรือท้องแบนมารับ
ขอบพระคุณคุณทหาร จงมั่นใจแหละศรัทธ้านี่กระหึ่มในหัวเลยทีเดียว
.
ระดับน้ำคงที่อยู่ที่ท้ายอีอาพักใหญ่
เราเริ่มเบาใจ กับไม่มีอะไรให้ทำแล้ว
ก็กลับฐานที่มั่น ไปนั่งเล่นบล็อกไม้ Jenka กัน ใครแพ้ต้องไปขอเรือ
ตูแพ้ 555

เดินออกไปดูสถานการณ์ เรือรับส่งข้ามฟากเริ่มว่าง เราขอเรือกลับแฟลทกันเถอะ
โคตรโชคดี มีพี่ทันตะประสานให้ ที่จริงเราว่าแกก็อยากกลับเหมือนกันแหละ 555

สุดท้ายกลับถึงแฟลตตอนสี่ทุ่ม
นี่แม่งตำนานชัดๆ
รพช อะไรมันจะเร้าใจขนาดนี้วะ 555