เย่ ที่จริงเรื่องชีวิตวันๆ นี่อยากจะเขียนมานานแล้ว
ทุกวันนี้ขลุกอยู่แต่กับเฟซบุ๊ค แต่ก็มีอัลบั้มชีวิตวันๆ อยู่เหมือนกัน
ไว้สะสมรูปสแน็ปๆ จับฉ่ายเรื่อยเปื่อย แล้วพบว่าบางเรื่องมันก็เก็บเป็นรูปไม่ได้ ต้องเก็บเป็นเรื่อง
ซึ่งก็เป็นที่มาของซีรีส์ชุดนี้ ตั้งใจเขียนไปเรื่อยๆ ไม่รีบ นึกได้ก็เขียนก็บันทึกเอาไว้
ถึงแม้ชีวิตน นศพ. จะต้องเรียนกันหนักหนาสาหัสแทบล้มประดาตาย
อาห์.. โดยเฉพาะ นศพ. ยุคอุทกภัยเช่นข้าพเจ้า
แต่มันก็มีแง่มุมสนุกๆ น่าสนใจไม่น้อยเลยทีเดียวนะจะบอกให้
วันนี้ประกาศผล NL ค่ะ เลยดึงเอาประสบการณ์สดๆ ร้อนๆ มาเขียนทั้งที่ตัวเองเจอและเพื่อนเจอ
ทีแรกว่าจะเขียนสั้นๆ สามช่องลงเฟซบุ๊คเล่นๆ ไปๆ มาๆ ยาวเว้ยเฮ้ย เลยเอามาลงบล็อกแทน 555
ทุกวันนี้ขลุกอยู่แต่กับเฟซบุ๊ค แต่ก็มีอัลบั้มชีวิตวันๆ อยู่เหมือนกัน
ไว้สะสมรูปสแน็ปๆ จับฉ่ายเรื่อยเปื่อย แล้วพบว่าบางเรื่องมันก็เก็บเป็นรูปไม่ได้ ต้องเก็บเป็นเรื่อง
ซึ่งก็เป็นที่มาของซีรีส์ชุดนี้ ตั้งใจเขียนไปเรื่อยๆ ไม่รีบ นึกได้ก็เขียนก็บันทึกเอาไว้
ถึงแม้ชีวิตน นศพ. จะต้องเรียนกันหนักหนาสาหัสแทบล้มประดาตาย
อาห์.. โดยเฉพาะ นศพ. ยุคอุทกภัยเช่นข้าพเจ้า
แต่มันก็มีแง่มุมสนุกๆ น่าสนใจไม่น้อยเลยทีเดียวนะจะบอกให้
วันนี้ประกาศผล NL ค่ะ เลยดึงเอาประสบการณ์สดๆ ร้อนๆ มาเขียนทั้งที่ตัวเองเจอและเพื่อนเจอ
ทีแรกว่าจะเขียนสั้นๆ สามช่องลงเฟซบุ๊คเล่นๆ ไปๆ มาๆ ยาวเว้ยเฮ้ย เลยเอามาลงบล็อกแทน 555
สุดท้ายแล้ว ข้าพเจ้าก็ผ่าน NLE step 1 ไปได้ด้วยสะดวกโยธินแล้วฮะ
ดีใจน้ำตาไหลพราก (ถ้าตกนี่ ไม่มีตังค์สมัครสอบซ่อมแล้ว
ข้อสอบข้อละสิบบาท รอบซ่อมนี่แพงขึ้นอีก T T)
ขอบคุณพ่อแก้วแม่แก้ว และอาจารย์พรีคลินิกทุกท่านที่อุตสาหะ
สอนสั่งเด็กปีหนึ่งไม่รู้เรื่องรู้ราวให้ร่ำเรียนพรีคลินิกจนจบครบถ้วนกระบวนความ
ทั้งทางพฤตินัยและนิตินัย ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ <3<3
ป.ล. ปีนี้รุ่นฉันสร้างประวัติศาสตร์ไว้หลายอย่างด้วยนะ 555
ไม่ได้สร้างเป็นแต่วีรเวรวีกรรมอย่างเดียว :P